Μέτα από 3 "τίτλους"...

Άστο καλύτερα...

Να φοβάσαι εσύ που διαβάζεις κι ακούς και ξέρεις ότι ακούς και κρυφακούς αυτά που άλλοι δεν πρόκειται να τα νιώσουν ποτέ στα αυτιά τους...

Δεν έχεις όμως δυσκολία να αντιμετωπίσεις καμία, όταν υποζείς σε μια αυθαιρεσία
και μια πλάνη του μυαλού, είν' αυτές οι στιγμές που σε κάνουν να κοιτάς αλλού
αυτές είναι που σου δίνουν αξία, δεν ήταν άλλες πότε κι ας σου μείνει η απορία
γιατί όταν κοίταξες αλλού για πρώτη σου φορά, είδες μια αλήθεια να σε κοιτάει σκυθρωπά
άργησες... Στην ιστορία μου σου λέω για πρώτη φορά... πως άργησες...

Πόσες να στο πω, να στο φωνάξω, να το καταλάβεις, αυτόν τον κόσμο όσο κι αν ζεις δεν τον αλλάζεις
Πάντα γιορτή και σχόλη και στον κρόταφο πιστόλι, ποτέ δεν ήμουν εδώ κι ας μ' είδαν όλοι
Όλοι με είδαν τελικά κι όλοι μου φώναξαν, ολημερίς κρυβόμουνα το βράδυ τους ξεβόλευα
Άρα μάλλον είμαι εδώ κι ας μην το ξέρω, μην το πεις πουθενά... πάλι διπλά θα υποφέρω
άργησες... για δεύτερη φορά σου λέω πως... άργησες

Και μη νομίζεις φυσικά πως σου δίνω σημασία, απλά μιλάω για τις ώρες που περίμενα Μεσσία
μα δεν ήρθε... ποτέ, και κάπως έτσι μου έμεινε κουσούρι στο ξερό μου... ναι και χαραμίζω τον καιρό μου και τον τρελό τον εαυτό μου
Ένα βρωμόκουτο με ήχους μου ζαλίζει το κεφάλι, έχω γράψει για παράσταση, ποτέ για καρναβάλι
μάλλον μου ξέφυγε το τελευταίο, δε λέω τίποτα άλλο για το έργο το σπουδαίο
το κρατάω άσο στο σκισμένο μου μανίκι, αλλά θα πάρει κι αυτό τη θέση που του ανήκει

Και για το τέλος μια συμβουλή... πρόσεχε μην ξαναργήσεις, και κράτα μια πισινή...