Παράλληλα

Δεν είναι κανείς εδώ.. καιρό τώρα..
Απορώ ποιος και γιατί χτυπάει.. τι περιμένει..
ξανά και ξανά.. καιρούς και καιρούς..
Πες μου.. δεν έχουν βαρεθεί; δεν έχουν ακόμα σιχαθεί;

Πες μου γιατί είμαι ανήσυχος.. γιατί χτυπάει άρρυθμα η καρδιά μου..
Γιατί είμαι εδώ..;

Απ' τις ελάχιστες φορές που κανέναν δεν περιμένω.. δε ζητώ κανέναν.. και πράγματι κανείς δεν είναι εκεί.. κάνεις δεν είναι διατεθημένος να μου κάνει φέρμα μια στιγμή.. κι όμως πάντα υπήρχε.. κι η καρδιά χτυπάει όλο και πιο άρρυθμα.. και η προδοσία φαίνεται υπέρλαμπρη.. κι όμως καλύπτεται από την εγωιστικότερη προδοσία του αντικτύπου.. και φαίνεται αγέρωχη πάνω από κάθε τι.. μέχρι που.. κι όμως την κουκουλώνει μια ατέλειωτη δειλία.. μια δειλία υπέροχα τολμηρή.. και εκεί σταματάει ο χρόνος.. και κάπου εκεί οι γνωστοί χτύποι αντί να επανέλθουν.. σταματούν.

Κάνε μου πάσα..

Πάλι μακρυά απ' τη γιορτή κι ας μην έφυγες ακόμα
σε χρήση η ίδια συνταγή για να μην ξανανιώθεις χώμα
όσο κι αν σφίγγεις τις γροθιές, η ματιά σου πικραμένη
Κάνε μου πάσα μια βαλίτσα φορτωμένη..
..με μιαν ανάσα για φιλί να επιμένει

Πάλι κοντά στην αποσύνθεση και στη γυάλα σου
να τακτοποιείς, αφού μπορείς, όλα τα άλλα σου
κι όσο κι αν σκέφτεσαι αλλού, κοιμάται μαζί σου
Κάνε μου πάσα λίγο χρόνο απ' τη ζωή σου..
..την ίδια ανάσα να θυμάμαι απ' το κορμί σου

Πάλι μόνος θα γράφεις, πάλι μόνος θα ρωτάς
όσο αλλού και να κοιτάς, το ίδιο δε θα πονάς
κι αν λεπτό με το λεπτό, όλο και πιο πολύ απορείς
Κάνε μου πάσα μιαν αγάπη που δεν τέλειωσε νωρίς..
..και την ανάσα τη γνωστή της προσμονής

Ψαλίδι..

Πόσο σωστός ίσως πάλι και να 'σαι, ευτυχώς
μα όσο και να 'σαι όλα είναι καπνός - δυστυχώς
Πώς σε ξεσυνήθισα απ' τους 2 πρώτους στίχους
με ήχους στο κεφάλι μου απ' τους λίγους και τέσσερις τοίχους
να με κλείνουν όσο έξω και να 'μαι η γνωστή φωνή
μ' όσο κόσμο και να 'μαι.. "όλα περνάνε" παλιά συνταγή
απ' το πουθενά, μα να, που ξανά-μιλάμε
κι όσα μας ξέχασαν - νόμοι άγραφοι - δεν τα ξεχνάμε
φυλάμε σε σημάδια άσβηστα ή αιρετά όσα γίναν
σώμα και μυαλό, μυαλό και φωτιά μόνο εκεί μείναν
μόνο θυμήσου πόσοι γύρω σου δέναν και λύναν πάντα
πόρτες ανοίγαν, βλέφαρα κλείναν.. έχει πέσει ψαλίδι ήδη μάγκα..

πώς μου ξύπνησε..