Από ένα τετράδιο σκόρπια..

Βλέπω λίγο από μένα μέσα σε κάθε εαυτό μου

..όπως και μια στάλα από σένα

- όλα τα "εσένα" χτυπάνε κόκκινο όταν αγκαλιάζονται και συνυπάρχουν πάνω μου.

Όσοι αφήνονται πίσω, μένουν μελανιασμένοι
όσοι μένουν πίσω, αφήνονται μόνοι τους

--

Πάθος σημαίνει δύναμη και ξέρω ότι είμαι δυνατός.
Κι όμως αυτό που είμαι, τα κομμάτια που με αποτελούν καταρρέουν.
Δεν είμαι εδώ.

Σίγουρα δεν είμαι αρτιμελής. Δε θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια να το δεχτώ. Είμαι τουλάχιστον μονόφθαλμος.

Γιατί νιώθω ότι βασιλεύω;