Μόνος..

Μα πώς μόνος; Δεκάδες παρουσιές τριγύρω σου. Πλήθος γεμίζει το περιθώριο. Γέλιο το ορχηστρικό κάθε στιγμής. Έρωτας η κάθε ματιά. Λατρεία η κάθε λέξη.

Είναι τόσο θελκτικά τα πάντα γύρω. Σε σηκώνουν στα χέρια σαν βασιλιά. Σε επιβραβεύουν σε κάθε εγχείρημα. Τα μάτια που θες γεμίζουν κυνικά εύκολα. Απελπιστικά ραγδαία.

Μια φίλη είχε ζητήσει από εμένα να είμαι το τράνταγμα της ζωής της. Η δύναμη στα συναισθήματα της. Ο έρωτας της κάθε στιγμής της. Της δίνω χίλια δίκια.

Είμαι έτοιμος να τα σβήσω όλα. Ξεκίνησε η εκκαθάριση. Ξεκίνησε η αναζήτηση. Συνεχίζεται η κόντρα με το εγώ μου.

Ανάμεσα στα συντρίμμια

Κουρέλι νιώθω,
νιώθω το γέλιο στ' αυτιά μου νόθο
νιώθω ανίκανος να καταλάβω πια, σου λέω δεν το 'χω

Δάκρυα ξεφεύγουν,
όλα τριγύρω μου δυσκολεύουν
οι στιγμές που με μάγευαν πλέον δε με μαγεύουν

Ο χρόνος τρέχει,
ο εγωισμός μου δεν το αντέχει
ν' απέχει από το παρελθόν μου, που ψεγάδι δεν έχει

Άγνωστο κενό..

Απ' τα αλησμόνητα

Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε..

Ιδέες βασίλισσες, κακογερνάνε

Κάτι σαν ξεκαθάρισμα

Είναι απ' αυτές τις φορές που άλλα σκέφτομαι, άλλα θέλω κι άλλα κάνω
στιγμή πάνω στις στιγμές και μαζεύεται σωρός
τρέχουν τα πάντα γύρω μου, ακολουθώ και νομίζω κάπου φτάνω
ακριβώς όπως οι θολές ματιές ονειρεύονται λίγο φως

Από ποιον και πού να κρυφτώ και ποιος μ' αντέχει,
όσοι έχω στο μυαλό μου είναι αλήθεια εκεί;
μαζεύουν όσο δηλητήριο από μέσα μου τρέχει
για μια γενναία δόση, να μη βιώσω φυλακή;

Όλα για πάρτη μου λοιπόν, κάπως έτσι κυλάει,
με το πρώτο βλέμμα να βρίσκω στόχο
"και απ' όλους εσάς, πρώτο εμένα χαλάει
γιατί είμαι γαλήνη, μα κάνω κρότο."


[για τους ομοίους]

Μα η άλλη ήταν η δική σου..

..φωνή από το πουθενά ξανά

"Πόσο απέχουν οι μεγάλοι έρωτες από τις μεγάλες αγάπες;"

Ευτυχία είναι όταν δε σε νοιάζει το περιεχόμενο του κουτιού που κρατάς.

Λάθος ώρα για να κοιτάξεις ότι κρατάς ένα κουτί. Ακόμα πιο λάθος για να το ανοίξεις. Σταμάτα να κλαις. Το κουτί σου δεν ανοίγει. Το κουτί σου δεν υπάρχει. Μη σκύψεις να δεις. Δεν υπάρχει. Μην ακούς. Και άνοιξε τα χέρια σου. Κανένας κρότος. Δεν υπήρχε κουτί. Είδες; Τέλος της ιστορίας. Τα πιο εύθραυστα πράγματα σπάνε στη σιωπή.



υγ. λεπτό σιγής ξανά για μια πορεία.. και η βία στη βία..

Από ένα τετράδιο σκόρπια..

Βλέπω λίγο από μένα μέσα σε κάθε εαυτό μου

..όπως και μια στάλα από σένα

- όλα τα "εσένα" χτυπάνε κόκκινο όταν αγκαλιάζονται και συνυπάρχουν πάνω μου.

Όσοι αφήνονται πίσω, μένουν μελανιασμένοι
όσοι μένουν πίσω, αφήνονται μόνοι τους

--

Πάθος σημαίνει δύναμη και ξέρω ότι είμαι δυνατός.
Κι όμως αυτό που είμαι, τα κομμάτια που με αποτελούν καταρρέουν.
Δεν είμαι εδώ.

Σίγουρα δεν είμαι αρτιμελής. Δε θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια να το δεχτώ. Είμαι τουλάχιστον μονόφθαλμος.

Γιατί νιώθω ότι βασιλεύω;

Ώρες με σκόρπιες λέξεις..

Ώρες.. πληθαίνουν οι ώρες μακριά απ' το φως
και δυστυχώς νιώθω μόνος - χρόνια τυφλός
η έλλειψη ύπνου μου θυμίζει πως ζω αχόρταγα
τα ορθάνοιχτα μου μάτια πως είμαι ζωντανός

Ζω σε έναν λαβύρινθο - κάθε μου σκέψη βρίσκει τοίχο
από τη διπλανή ματιά - το φλερτ, μέχρι το μακρινό "πετύχω"
ψάχνω εξόδους κι ας έχω βρει ήδη πάμπολλες
που διορθώνουν άνετα τον καλύτερο μου στίχο..

"Δεν ήμουν εδώ, μα θα 'θελα να 'μαι"

Κι όμως θυμάμαι, κι όταν θυμάμαι, θυμάμαι..
το κορίτσι εκείνο που για πάρτη του μεθάω κι ας μην πίνω
που έκανε ένα κουτάκι μπύρα να 'χει τόση αξία
κι έχει χαράξει στο μυαλό μου κάθε μου αδυναμία..

Κυλιόμενες.. πεζούλια.. η άκρη ΚΑΘΕ πεζοδρομίου..

Μεταπτώσεις..

Είναι μια ώρα απ' τα παλιά..

Η μόνη που μου γύρισε τους τελευταίους καιρούς.. αυτή και κάποιες πλάτες.

Κι όταν πλάτη στην πλάτη, ψάχνεις κάποια να ακουμπήσεις - τον εγωισμό σου να σκοτώσεις, κάπου εκεί φτάνει κι ο τίτλος.. "μεταπτώσεις"

Από τις λίγες φορές που δεν ήθελα να αντιμετωπίσω ήρεμα τα πράγματα και υπέκυψα στον ειρμό μου, έφτασα να πνίγω την οργή μου, να σωπαίνω το θυμό μου.

Οι χειρότερες στιγμές ενός ανθρώπου είναι όταν δεν αντέχει τον εαυτό του.. είτε επειδή δε μπορεί ή επειδή δε θέλει. Μικρή σημασία έχει. Τότε παλεύει να φέρει το εγώ του σε μια κορνιζαρισμένη εικόνα, που βολεύει περισσότερο τους άλλους, παρά αυτόν.

Λάθος.

"άστους να λένε, άφησε με πάλι μόνο ξένε.."

Σε γέφυρες, σταθμούς και μετρό..

Πώς να χαμογελάσω όταν γίνομαι πιστό αντίγραφο - μια καλοδουλεμένη κόπια, έχοντας πλήρη συνείδηση και δίνοντας την άδεια μου..;

EC3M 7HA, Λονδίνο - ακόμα εκεί