Μες στη γαλήνη κι ο φόβος..

Βούρκωσες μα δε δάκρυσες
υπερηφάνεια στείρα,
έφυγες και βημάτισες
λόγια που βγήκαν φύρα..

Φόβος στα μάτια, θα σε χάσω κάποια μέρα
θα βρω κλειστά τα βλέφαρά σου, θα τρομάξω
και κάπου εκεί δε θα μιλάω άλλο θα πάψω
νύχτα θα φύγω απ' τα παλιά μου τα λημέρια

Φόβος στο δέρμα, που δε νιώθει άλλο πόνο
σαν ξεσυνήθισε την άλλη μου τη θέση
πώς να γυρίσω και να πω "έτσι μ' αρέσει"
όταν βαθιά τον εγωισμό μου θα κλειδώνω

Φόβος στο αύριο, στο γιατί, φόβος στο πότε
άγνωστος φόβος στο χαρτί κι ας μη με παίρνει
φόβος στο χθες που το παρόν πάντα λυμαίνει
φόβος παράξενος κι αλλόκοτος όπως τότε

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα..

Μηδενισμός..

Μηδενισμός είναι το μαύρο που διαδέχεται μιαν αληθινή μέρα και το άσπρο που αφήνει πίσω της η γόμα..

Ξόρκισε απόψε τ' άσχημα, για ακόμη μια φορά
και ζήτα μου ό,τι γουστάρεις δε με μέλει
σαν αγριολούλουδο, μαράθηκε η ιτιά
που τόσα χρόνια, το ποτάμι τι το θέλει;

Άσε με να 'μαι απαθής, το ξέρεις πως μπορώ
κι όταν διαόλι εγινα δε σ' άκουσα ποτέ μου
άσε με σου 'λεγα και τότε να σε βρω
μα όσο και αν σ' έψαξα, δε σ' έχασα εαυτέ μου

Πόσο να με κοιτάξω, χωρίς να σιχαθώ
το είχα κι από παλιά μα φούντωσε και πάλι
κι όσο κι αν με λατρεύω κι όσο κι αν μ' αγαπώ
μακριά απ' την καρδιά, ξερό είναι το κεφάλι

Το ίδιο γαλήνια, η τελευταία ματιά
πάνω από τ' απρόσωπο φιλί της λησμονιάς
πόσο κρατάει αλήθεια ή σπίθα κι η φωτιά
από παλιά το έψαχνα, μα μου έγινε βραχνας

Riddle ~ Πόσο σου έλειψα..

Βιαστικά βιαστικά..

Μετά τις όμορφες στιγμές πεθαίνουν οι όμορφες κουβέντες..
κάθε μοιρολόι που ακούγεται, ντυμένο γύρω γύρω με έννοιες
έννοιες που θυμίζουν πότε πότε έναν έρωτα, μια αγάπη
που άλλοτε γίνονται ψέμα και γεννούν εφιάλτη
για γιο.. πρωτότοκο, κομμάτι αναπόσπαστο
και για το μέλλον ενα άγχος πάντα αλλόκοτο
κι αλλιώτικο.. σαν όμορφο τραγούδι ή ποίημα
που σε κουνάει νωχελικά μέχρι το μεγάλο κύμα
να 'ρθει, να το δεις να σε δει και να σε παρασύρει
κι αλλή στιγμή ν' απολαύσεις, πιες την λοιπόν στο ποτήρι
κι αν δε φτάνει κι αυτή και θέλεις το μεγάλο βάρος
τέντωσ' τις πλάτες σου κι ακόνισ' όλο σου το θάρρος
μιας και όνειρα σβησμένα από δόσεις μορφίνης
μπορείς να τα ξαναγράφεις μόνο και να τα ξανασβήνεις..