Λίγο πριν..

Πόσες πια φορές, ρε, θα κολλάς στα ίδια
θα νομίζουνε, στο τέλος, πως σ' αρέσει
τόσες κούφιες λέξεις - ριξ' τες στα σκουπίδια
και την όποια σκέψη, κοφ' τη στη μέση

Βγάζω απ' το μυαλό μου όλα όσα με ζορίζουν
κι ανοιχτό σα πέλαγος περήφανο είναι
όρκοι και φοβέρες πλεον δεν το κατακλύζουν
και η μόνη μου έγνοια να ουρλιάζω "μείνε"

Μείνε, σβησ' το φως και αφουγκράσου μόνο
ζήσε όπως όταν το παιδί σου ήσουν
τότε δεν τους άκουγες "ποια κούραση και πόνο;"
τότε ήσουν εσύ - το μυαλό και το κορμί σου

Τώρα μόνος πάλι, μα με χόμπι που τσακίζουν
μόνο μια φωνή να σου φωνάζει "ζήσε"
μα τα αυτιά σου μόνιμα σ' αυτούς που μουρμουρίζουν
έφτασε ο καιρός, το παλιόπαιδο σου σβήσε
κι άνοιξε ο ουρανός και γεννήθηκε ο θεός
είσαι μια "εξέλιξη".. από δω και μπρος

Διάγνωση

Από πότε οι αρρυθμίες δυσχεραίνουν την όραση;

Ό,τι κι αν πρόσπαθω να γράψω, σβήνεται εν ριπή οφθαλμού
κι ό,τι έπρεπε να κάψω με τονώνει
και βρίσκομαι ενδιάμεσα στα παιχνίδια του μυαλού
γουλιά στη σκέψη και γουλιά, το φως θολώνει

Ξεσκόνισα τα μάτια μου για τελευταία φορά
και τόλμησα να κάνω ό,τι νομίζω
ξέρεις τόσο καιρό, πως μια φωτιά κάνει τη διαφορά
όσο έγω δεν ξέρω αν τους αξίζω

Ξέθαψα απ' το πατάρι μου μια στοίβα αμαρτίες
και του 'κανα τη χάρη του να ασχοληθεί μαζί μου
στην πρώτη αναταραχή, πλυμμήρισα πικρίες
μα δε γνώρισα καμία να 'ρχεται απ' τη φωνή μου

Μπόρεσα και τις μάζεψα, αν κι ακόμα τις μαζεύω
μα μια με παραξένεψε απ' όλες πιο πολύ
ταλαιπωρούμαι ολημερίς κι ακόμα την παλεύω
εκείνη την πικρία μου.. κουφή και σιωπηρή

Αδιαφορία;

Λάθος τίτλος πιθανότατα - μικρό το κακό..

λέξεις είναι έτσι κι αλλιώς.. ποιος θα τις θυμάται παρότι γραμμένες;

Πάλι (άλλη μια μικρή παλιά γνώριμη λέξη) στο μισοσκόταδο..

Μόνος πάλι.. δεν ξέρω αν η επανάληψη λέξεων και φράσεων προσπαθεί ασυνείδητα να τις εντυπώσει στο μυαλό (μου;)..

Όλα τελειώνουνε κι όλα ρημάζουν τελικά.. να κι οι αλλαγές!


Με έπιασα να δαγκώνομαι από φόβο μη δακρύσω,
και σπάσει το αγέρωχο της πλάνης απ' το ύφος
αλλάζει και το μισοσκόταδο σε ημίφως..
τη φωνή μου δε γνώριζα πριν την αγνοήσω