Όταν δεν καταλαβαίνεις..

Και μιας κι αλλάξαν οι συνισταμένες μακριά απ' το "όπως πρώτα"
με τις ίδιες συντεταγμένες, πες μου πώς αλλάζεις ρότα
κι όταν το γκρι γίνεται πάλι το λατρεμένο σου χρώμα
πώς θα τολμήσεις να θυμηθείς την τελευταία εικόνα

Κρυώνεις, μα στέκεσαι βράχος - δε σε πειράζει και τόσο
είν' τα παιχνίδια του μυαλού που δε μ' αφήνουν να σε σώσω
και ψιθυρίζω, κάθε που αγγίζω οράματα
να δείχνουν το παρόν βουρκωμένο και το μέλλον μου για κλάμματα

Μα επιμένω κι όσο επιμένω, ασθμαίνω
μα όσο ασθμαίνω θα επιμένω, μικρό παρόν μου βουρκωμένο
ξέφτισες τα νεύρα μου, κουρέλια οι αντοχές μου
δένεις, λύνεις και παίρνεις τις διαλεχτές εποχές μου

Και μετανιώνω - για πρώτη φορά μου μετανιώνω ίσως
που παρέμεινα στο ίσως κι η αγάπη δεν έγινε μίσος
και λυπάμαι - για μένα λυπάμαι και μόνο
που τον πόνο μου παράτησα για να βρίσκω.. χρόνο