Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε.

Τα χουμε πει αυτά τόσες φορές και κάθε αντάμωμα θα 'ναι για να τα λέμε.
Ανάμεσα σε πολυφορεμένα σκιρτήματα και κόμπους λίγο πιο συχνά λυμένους απ' ότι θα πρεπε.
Στο τέλος της γραμμής του πόθου για ζωή δε συναντάς κανέναν.
Κι ας προσπαθείς κι ας άτυχος δε στάθηκες ποτέ σου.

Έτσι και τώρα..

"Κίτρινο" και δεν άφηνα ρυτίδα μου αρυτίδιαστη.
Ντουπ ντουπ. "Αφουγκράσου" και δεν έχανα χτύπο.
Εσύ κι εγώ και η ανάσα που έπαιρνε το κορμί μου.

Το ξαπόσταμα πρώτα και η διαύγεια. Κι ύστερα των μαύρων σύννεφων η γόμα.
Τέλος, τα άγραφα τετράδια και τα "potential" που μένουνε ακόμα.

1,2,3..

Ξέρεις εσύ,

Ιδέες βασίλισσες κακογερνάνε.